İnsan olan insan kendini bilir
İçinden nefreti, bırakmaz silir
Bazen de akıl der, hisle devinir
İnsan olan insan gibi davranır
Şiirin ahenkli, aklın fırfırmış
Kendi çöplüğünü, görmeyen körmüş
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
