Kocaman bir simaydı aynada
Beyninde kükreyen zekâsı
Uzaktan bakınca yürürdü dağlara
Güya titretirdi zemini
Ayakları hayale basınca
Aklı başında bir varlık zannederdi kendini
Sensiz, kendi dünyasına dalınca.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
