Yosun tutmuş can insanların kalpleri
Küflenen gönüllerimiz, bitmiş, erimiş.
Toprakta ret ediyor verdiğimiz suları
Gönüllere giden can yollar bozulmuş.
mecnun aşık olur,Leyla denen soyluya
Selâm aşkın sen bolu Kerem ile Aslıya
gönüllerden sevgi kaçmış dönmez geriye
Yaslanılan dağları da, karlar bürümüş.
gönüllerde yaşayan değerler yok olmuş
sevgi dolu olan kalplere kinde dolmuş
ahde vefalar ki,geçmiş tarihte kalmış
Sahte gülücük sahte dostluklar bürümüş.
mert yiğitlerin yerine,namertler geldi?
dürüste itibar yok sahtekarlar baş tacı
öyle bi dert ki bu devirde yoktur ilacı
bağda bostan,gönülde sevgi çürümüş.
millet olarak hep düşmüşüz, can pazarına
herkeste bir talaş kuşkuyla bakıyor yarına
kimsede itimat kalmamış güvenmez dostuna
çeşmelerde tas itmiş su içenler kalmamış.
devleti herkes talan eder kendi çapında
feryat ederim yılın üçyüzatmışbeş gününde
millet olarak acılarımız bitmedi içimizde
artık Allah’a kaldı işimizde akıbetimizde.
Halil ÇOLAK 31.07.2009
ANKARA
Kayıt Tarihi : 31.7.2009 12:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!