Aile Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Gün ağarır babam gider işine
Sıcak, soğuk; hiç fark etmez
Gönül darasını düşüp ömründen
Düşer ekmek peşine.
Rızık sabit değil, çaba üstüne
Gün ağarır, zerdali ağaçları
Mutlu eder kuşları
Çiçekler arıları...

Gün ağarır annem kalkar erkence
Çoluk-çocuk, ahır, inek, süt, yoğurt
Başlar yine rutine
Ne yâdına düşen ne yüreğine.
Gün ağarır, salarlar sürüleri
Hava puslu, fırsat kollar aç bir kurt
Ne çobandır engel ne köpekleri
Rızık iner amma çabana göre...

Gün ağarır kaldığı yerden devam
Eli kalem tutan herkes peş peşe
Ya okula ya yevmiye derdinde
Ya kendine katkı ya aileye
Aile olmanın zordur yokluğu
Yüzünün akıyla kalmaksa maksat
Kendine yaşamak vermez ki rahat
Ağacın varlığı yemiş ve yaprak
Gayesi kalmazdı, vermezse toprak