Ahmetnecat Ucur Şiirleri - Şair Ahmetnec ...

Ne kadar ki sevginin,dostluğun,vefanın bedeli,
Kimse alamıyor,veremiyor bilinmez bedeli…
Çatlak,kontak,akılsız,deli derler; hatta zırdeli,
Bilmek,ödemek isteyenlere,bu ağır bedeli…

Sevgi de dostluk ta vefa da insanlığın bedeli,

Çıkamam hiç,çıkmam baştan,
Yiyemem hiç,haram aştan...
Anlamam kurudan,yaştan,
Eşten,dosttan,arkadaştan...

Varsa bilen,gelsin beri,

Kim kime gülüyor, kim kime gülecek,
Gülünecek ne var ki, kimler gülecek...
Dersen ki eğer, bize kader gülecek,
Kazacak kuyunu yüzüne gülecek...

Gülmekte neymiş, sıkar biraz, gülecek,

Kim ki bilmiyorsa ne olduğunu İstanbul’un,
Arayıp bulalım onu, bulamazsak siz bulun...
Bilinsin anlaşılsın ne olduğu İstanbul’un,
Paha biçilmez değeri, biçerseniz siz bulun...

Ne bilinir, ne bulunur değeri İstanbul’un,

Küstürmüşler seni madem ki yaşama
Zevk alamadıkça boşuna yaşama
Sev beni sarıl bana ve de yaşama
Bensiz bir yaşamı boşu boşuna yaşama

Severek kaydedelim büyük bir aşama

Nasıl da geçiyor hızla,günler,haftalar,aylar,
Öfkelenip kızmayın her işe,bayanlar baylar...
Her işin bir demi vardır,hele demlensin çaylar,
Bilmezmisiniz,neden uzayıp kısalır raylar...

Nedendir bu eyvahlar,ahlar,vahlar; aylar,vaylar,

Olur mu hiç aynı,bilmeyenle bilen,
Pazarcıklı doktor,sayın Hasan Bilen
Nerde böyle örnek insan olabilen
Şifalar verip dertleri alabilen.

Mutluluklarla dolsun,mutlu ailen

Bilirsen, anlarsan şayet, tarihteki o dönemi,
Belli eder kendini, ONDOKUZ MAYISIN önemi…
Ne tükenir, ne de biter bağımsızlığın önemi,
Yaşadık, yaşayacağız, yıllarca gurur dönemi…

Verdi gençliğe O, en kıymetli değeri, önemi,

Ermiyor aslında aklı, kimsenin bu düzene,
Düzen düzen değilki; demek ki düzen düzene...
Tasalar,dertler üzülene, dermanlar düzene,
Yasalar,suçlar üzülene, fermanlar düzene...

Ne mutlu üzülene, yazıklar olsun üzene,

Nedir keder,
Nedir kader..

Kimisi K ye KA der,
Kimisi de KE der..