Ahmetnecat Ucur Şiirleri - Şair Ahmetnec ...

İşte budur diyebilsek, bütün mesele
Eskimemiş olurdu, boşuna kösele...
Kara kirler kabarmışsa, hemen kesele
Yoksa önlemin, kapılmaz mısın ki sele...

Olmaz ki her zeytinden, tuzlamakla sele

Korkunç mu korkunç, korkunç geceydi,
Depremdi, adı iki heceydi…
Sarsıldık, üçü iki geçeydi,
Dünya ve ahiret içiçeydi…

Neydi Allah’ım, bu deprem neydi,

Ederiz hep dua gitmek için cennete
Ne farzlara uyarız ne de sünnete
Toplarız hacı, hoca, içkili sünnete
Cehennemden sonrada gidilir cennete

Mühim olan, gidince girmektir cennete

Değildir hiçbir şey hiçbir zaman göründüğü gibi dıştan,
Hele de insan; insan hiç anlaşılmaz bilinmez ki dıştan…
Haydi gir bakalım girebilirsen,işin içine dıştan,
Ki anlayalım bakalım işin iç yüzünü içten,dıştan…

Baharlar ve yaz,nasıl görünse de,bilinmez,kara kıştan,

Sen bakıyorsun fallara
Bense umutla yollara

Sen bürünmüşsün allara
Bense boyanmışım morlara

Gitti Bakkalcıoğlu, geldi Berberoğlu
Gider Berberoğlu, gelir mi bilmem oğlu?
Giden de, gelen de, bu vatanın bir oğlu
Gidecek de, gelecek de insanın oğlu!

Sevmez mi insan, oğlunu ve de kızını

Deselerde önce can, sonra canan,
Can ve canandır, Selver ile Adnan…
Ha can Selver, ha canandır can Adnan,
Değişir mi, Canan Selver, can Adnan…

Hem can, hem canan Selver ile Adnan,

Söylermisin bana,sayın valim,
Ne olacaktır,benim bu halim...
Koymuş babam,adımı da Hâlim,
Sürünüyor,babam da sağ,salim...

Babam,anam ölmeli mi valim,

Derler ya hani,bir varmış,bir yokmuş
Söylemezler hiç,ne varmış,ne yokmuş
Oysa ki yalandır varmış ve yokmuş
Bilinmez,var ve yok,varmış ve yokmuş...

Aşkmış,gönüle saplanmış bir okmuş,

Bilmiyorsa insanlar, birbirinin kıymetini,
Ederler birbirlerinin kıyma kıyma etini…
Yap dedikodu, ye kardeşinin ölü etini,
Bilmezlerse bilmesinler onlar, senin kıymetini…