ADAM
Çocukken,adam denince
Herkesi adam zannederdim.
Dünya’ yı arınmış sanardım.
Çok geç fark ettim.
Bazı adamların adam olmadığını.
Ağrıyor yine başımın başı,
Artık takmıyorum kafaya yaşı,
Gönül yapraklarım döküldü tek tek,
İnsanlar çekilmez oldu,çekebilirsen çek.
ne zaman düşsem dara,
ne zaman yüreğimde olsa yara
ne zaman düşünsem kara kara
canım anam hemen uzanırdı elin
pişirseydin o güzel ellerinle aşımı
bir görsen anam dünyayla savaşımı,
Ah bir bilsen,
Nasıl da üşüyorum,
Yalnızlığın koynunda,
Ah bir bilsen,
Nasıl da sararıp soluyorum
Sevgisizliğin karanlık limanında,
HAYAT
hayat hep yanlış yerde
karşıma aniden çıktın.
bütün hayallerimi yıktın.
ben seni gül bahçesinde
oturmuş beklerken.
ACI AMA GERÇEK
Elbet bir gün gideceğim bu yerlerden,
Bir kaç gün düşmeyeceğim dillerden.
Anılarımdan anlatılacak bir kaç demet.
Sonra da unutulup gideceğim gönüllerden.
ACI ÇAY
Kaç şeker atarsan at
yalnız içiyorsan acıdır o çay.
İçin buruk,kalbin kırıktır.
Ne günler geçer ne de ay
Alacaksın çayını
ALIŞMALIYIZ YÜREĞİMİZ
EZİLEREK
Kuşlar yuvadan
Uçup gidiyor tek tek.
Buna dayanamıyor ki
Bendeki nazende yürek
AKILSIZ BAŞIM
Gel yüreğim,
Koşalım paşa paşa,
Gençlik elden gitti
Harcayıp bitti.
İstersen vur başını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!