AKILSIZ KULLAR
Sahi ben mi yaşadım,
Şu uzun uzun yılları.
Önüme serdiler hep
Nedense taşları,çakılları
Cennet dünyamızı
AKLIMA DÜŞTÜ
Çocukluğum,
Bir masaldı,bir düştü.
Gençliğim bir romandı,
Umursamaz bir gülüştü
Pembe bulutlarda gezerdim.
Birazdan karanlık çökecek
Bedenim ve ruhum yalnızlığa gömülecek
Benimki bir çığlık zifiri karanlıkta kalan
Duyduğum adım sesleri dostlarımdır git gide uzaklaşan
Günün doğuşu neden bu kadar uzak
Her şey yalan oldu.
Dostluklar yalan,
Komşuluklar yalan,
Aşklar da oldu yalan.
Beklerdim sevdiğimi
Çeşme başında saatlerce.
AYNALAR
Çocuktum,küçücüktüm dün.
Yaşlanmış,ihtiyarlamışım bugün
Aynaya baktım,beyazlaşan saçlar,kırışan yanaklar
Sanki acele ediyor beni sarmalamak isteyen kara topraklar.
Baharı beklerken,gönlüme kış geldi yar.
Yarim, yüreğime ilaç ol,gel de beni sar.
Hayatım zehir oldu,gel panzehirim ol.
Günlerime güneş ol,ay ol,yıldız ol,ışık dol.
BAK SEVDİĞİM
Bak sevdiğim,
Ellerim soğuk,ellerim patlak patlak
Hasret kaldı yumuşacık eline
Tut, ısıt,hasret gider,sar beline.
Sar sarmala biraz.
Gönül hiç gezmedi ki
Yazda,baharlarda,
Hep dolaştı,hüzünlerde,
Yalnız başına güzlerde.
Benim gönlüm hep kar ve yağış,
Benim gönlüm her mevsim karakış.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!