Kan çiçekleri
Yuvadan ayrılmış, yavrular gibi
Yollara dökülmüş, kan çiçekleri
&&
Kandırma kendini, değişmedin sen
Değiştiğini sandın sadece.
Yaşamadın, yaşamadın bilir’ misin sen.
xx
Monamın avarına girdim sabahtan
İçinden kopardım bir dane bostan
Bu gün kendimde tükenşi gördüm
Ben...
Ezik yorgun gibiydim hayat yolunda
arlı dağlar
Karşımda karlı dağlar var.
Dağlar bana bakar, ben bakarım dağlara
Aklım karışık,
Gözlerimde mazi, bakarım düşünceli, düşünceli dağlara
Hayatın savrulup gittiğinde, bir gülüş uğruna
Fark etmeden sen, döner, döner bakarsın arkana
Ben, ben, ne yaptım, ne yaptım dersin.
Kendine hiç durmadan , of, of çekersin sen istemeden
Yapma.
Benim, bir dünyam vardı.
Pembe düşlerdendi, ülkeleri
Şehirleri,
Evleri.
Yakın gel kemancı, yaklaş yanıma
Gamlıyım yine ben oldu da akşam
Şöyle bir çalıver otur yanıma
Ağlasın kemanın bana bu akşam
Yiyelim içelim bizler coşalım
Kendi kendine
yasayan bilir çileyi
derdi
üzüntüyü acıyı
yazılanlar yalandır çeken için.



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!