Ahmet Yozgat Şiirleri - Şair Ahmet Yozgat

1/:
Hüznünü bana boşalt çocuğum,
Pirüpak çık hayat harmanına.
Gözlerin ışıl ışıl…
***
Bereketli ovaları al yanına azık diye.

1/:
Tuzaktaki turaçtır aslında,
Şu delibozuk dağlarda gezen aslan yeleli Ferhat,
Saçı Ermenistan yellerde savrulan Kerem’se,
Ağzı dizginli attır,
Kaf dağının eteğinde Tiflis diye bir hisarda,

1/:
“Öl,” dedim eski alışkanlıklarıma,
Uzatıp sevdamı döşümün namlusundan...
Ölmedim ancak yitirdim hüsbanını değirmenimin,
Yüreğimin altın kılfını kaybettim.
İşte bundandır mecnunluğum atam yutan çöllerde,

1/:
Her şey tabii mecrasında akardı,
Kara kuru bir köy çoğu iken ben,
Ve tabii ki emsalim Kerem,
Komşumuz Celal emmiden kalma kırık kavalı çalardık,
Hepi topu üç ya da beş notayı kullanarak.

1/:
Yetişin türkü suretli şiirler,
Yetişin ki işlenmesin son töre cinayeti...
***
Her ne olursa tarihin sisli labirentlerinde,
Kalbimizin derin kuyularında da o olur,

1/:
Bir su içerim ben eneraT...
Yalnız ve yağmur ormanı gözlerinden
Avuçlarında uyurum cennet kuşu mırıltısıyla.
EneraT… Ah eneraT! ...
Bir cıgara yapıp beş köşeli, kulak arkama

Apostol'la Seksen İkinci Sayfanın Eki

1/:
Güneş sarışın yağmur ağlar,
Bir sabah alacasında vurulur ah ki ah!
Şaşkın rüyalar şahdamarından kronolojiyi atlayarak,

1/:
Dört bir yanı sel aldı,
Ağlama nazlı bulut.
Kuraklık aylarında,
Dediklerimi unut.
2/:

1/:
Bilmem, beni bilir misiniz?
Ben hanlar hanı Boğaç han.
Çıktım, geldim dünyanıza işte,
Taa... Asyanın ortasından,
Eski bir Dede Korkut masalından.

1/:
Ali doğdu ilk önce
Celal ondan sonra doğdu
Ben doğdum aynı yılda
Açtı kocaman avuçlarını
Kara bahtlı babalarımız