Ahmet Uysal Şiirleri

Şiire yetmeyen zaman
Nasıl da yanılttı seni
Sen ki daha bir çocuktun
Bir yaşamı alıp gitti
Şiire yetmeyen zaman

yaz geceleri daha sık
öpmeliyiz sevdiğimiz kadınları,
ay vakti yüzlerinden

öpüş izlerine benzer,
yosunlar üzerinde kalan

aşk karışmış yağmur mevsimini
de tanıdım; hüseyin atabaş'ın "sesinden
öptüğü" geceler ankara'yı

bir kiyi taşıyorum içimde,
köpüklü kumsalıyla tutuyor

Ali Yüce, Şemsettin Ünlü,
Tuncer Uçarol, dördümüz; yağmurun
Sesine karıştırdık sesimizi.

Ali Y üce: yıllardır
Çay yolunda bekliyormuş

uzun yürüyüşlerden sonra bulurum
unutulmayan yanını hayallerimin;
hüzün değildir duyarlığımın doruğundaki,
evvel zaman şiirlerine bürünürüm,
ziya osman saba’yla başlayan yolum
anday’ın yağmuruyla karşılaşır.

bursa: benim ütopyam,
hayal ülkem benim!

zaman kırıkları topladığım
leylâk rengi şehir!

hüsnü züber konağında,
tahta kaşıklara
vuran hüzündür bursa
*
taş avlularda
kırılır ansızın,

ege’nin çapraz ateşindeyim,
sisli bir eylül sabahı söke’de
ha babam yükleniyordu üzerime:

hüs.biraderler’in incelikli ricası
“cumhuriyet radikal kitap eklerini de