Ahmet Öztek Şiirleri - Şair Ahmet Öztek

Anlamam, içime sığmayan geceler seni.
Matemlere boğarsın, seni bir nebze seveni...
Divane edeni, sevip de avuçlarımdan uçup gideni.
Virane gönlümden, göçüp gideni.
Hepsi sende saklı, divane etti beni.
Anlamam içimi kemiren, geceler seni.

Gönül, dermansız derdime bir damla çare diler.
Zaman acımasız, hep karşımda dişlerini biler.
Yaşlar yumak yumak inerken göz perdesini siler.
Görmese yıkılası halini, hayatıma çekilen miller.

Yırtık Duygular / 22 Temmuz 2002

Her gün yaşıyorum, çıkmaz sokakları
Hep bekliyorum, gelmesede o yari
Erittim gönlümdeki buzları, karı
Dön diyemiyorum, çaresiz geçen o günlere

Dön diyemiyorum, çaresiz geçen o günlere

Köylerimizde hayat var, bir dönsek de baksak geri.
Altından, gümüşten pahalı olur, bir muhabbetin değeri.
Dostuluğa şefkatle bakar, hor görmezler seveni,
Çoğu şeyden habersiz, bilmeden yaşıyorlar düzeni.

Yasak Kardelenler - Tokat, 15 Haziran 2007

Yıkılan bir duygu
Ve sahte gönüller
Bir hicran yarası gibi içimde büyürler
Ben ahtı ma hiç yanmadım ki
Kim demiş bir kız için sararıp solduğumu

Yılmadan yoluna yüz sürdüğümün duasına
Ve çok sevdiğim rahmetli babam anısına
Hatıram olsun sevdamın gülü, Allah aşkına
Gecemi aydınlatıp önümde dikilen umut deryasına
Hatıram olsun sevdamın gülü, Allah aşkına

Ne geceler de bir ay ışığı yoklar beni.
Ne de elin değer, usulca yaralı sevdama.
Zaman hep aleyhimde çevirir dümeni.
Yalnızlığı ekerim, biçmesem de koca deryama.

Yıkılası sedef, gelme artık kırık kapıma.

Ne hayaller yaşadım bu sokaklarda
Ne çileler çektim bu genç yaşımda
Ne hayaller yaşadım bu sokaklarda
Ne çileler çektim bu genç yaşımda
Bir gülücük kalmadı şu suratımda

Şiirde tek hece, her an yüzüme çarpar ılık nefesiyle.
Kapımda dikilir, bir yağız delikanlı elinde fesiyle.
Ömrüme dakikalar ekler, takındığı en son neşesiyle.
Kırpık yüzler, kırışık alınlar, deryada yolumu kesse bile;
İçimde kaybolan anılar canlanır, duygu yüklü küfesiyle.
Yalnızlığıma dost olur, büründüğü en son neşesiyle...

Sevgi bambaşka bir şey,
Zannetme ki seven aldanır,
Hakiki sevdalı sevdasını
Kara toprakda da tanır.

Üzerine üşüşse ayrılığın donları,