Ahmet Öztek Şiirleri - Şair Ahmet Öztek

Kırk yıl düşünüyorum,
Gelmiyor aklıma sözlerin.
Tutuştursam, gönlüme yüklediğin
yarı soluk gülleri.
Nerede ellerin?

Gözlerimi kapadım ve anladım.
Her yerde sen varsın.
Önümde, arkamda, sağımda, solumda
Gönle dolan, sevdan avucumda...
Geceler karanlık olsa ne yazar,
Biliyorum sen varsın baş ucumda.

Akşamları yıkılan bir derya, sanki gözümde...
Ağlayan biçare saniyeler geçer mi özümde.
Bir damla mutluluğa susamış, çehremde ki kıvılcım.
Dönmeyen sevdama değer mi ayrılığın sancısı?
Hepsine uzun zelil bir iç çekmek var, bu son sözümde.

Sevda yumağı, geceler boyu beni ağlatır.
Dünya geceme çöker, bütün neşemi bağlatır.
Ey ay yüzlüm! gül yüzlüm, sevdamın ışığı.
Yalnızlığım, dermansız yüreğimi dağlatır.

Yırtık Duygular / 24 Ağustos 2002

Yıl 1997
Bir temmuz akşamı
Dışarıda serin bir hava
Ve kulaklarımda çınlayan bir patoz sesi
Uğuldar da uğuldar.
Yanımda ayağı topal bir masa

Yıldızlar; gökyüzüne serpilmiyor benim dünyamda.
Titrerken nameler isli duamda,
Aralanırken perdeler, sökülür lisanım.
Girmez bir türlü düzene keşmekeş hayatım.
Yanar aşkın ödüne, yaralı sevdam gamda.

Tutma istemiyorum önüme gelen engelleri
Ben yalnızken çektim onca dertleri
Seni sensiz yaşadım, dönmesende kapıma
Bir ışık doğmadı yalnızlığıma

Artık hiçe sayıyorum herşeyi

Acıyı kederi, derdi çaresiyle doldurduğum torbalar,
Bir gün seni de beni de yakalar, öfkeyle torbalar.

Yırtık Duygular / 30 Temmuz 2002

Dünyanın kahrı işte saçlarıma işlenmiş
Benek, benek
Göz yaşlarım hangi şehir sokaklarında kaldı bilmem
Namussuz gecelerde
Acıyla yoğrulmuş kırış, kırış çehrem
Ne namerde muhtacım nede yalnızlığa dost

Taş toz toprak yağmur çamur nedir ki,
el içinde boynumu büksün.
Üzülürsem, kederim ele bıraktığım
inci sevdamı yerlere döksün.

Yırtık Duygular / 9 Nisan 2002