Ahmet Öztek Şiirleri - Şair Ahmet Öztek

Değme bre deli gönül,
Gözlerimden akan yaşa.
Her dertlerim, her gamım içimde düğümlenmiş,
Yasak sevdam ve bana aldırmaz zalim yar,
Olanca keder gelmiş başa,
Değme bre deli gönül,

Diyemem geceler boyu beni düşün.
Ben sevdana yangındım dün.
Duymasam da sesini, hissetmesem de nefesini
Bir anlık önümde belir, gözüme görün.

İstemem gündüzler boyu hayalimi kur.

Ben yalnızlıklar insanı
Gönlünde bin bir sevdanın ateşini söndürmüş
Ben Çaresizlikler insanı
Yüreğindeki acıları dindirmiş
Ben yoksulluğun koynunda yaşayan
Bir ölü

Seni bekliyorum,
Baş ucunda ağlamak istiyorum.
Gözyaşları gözümde,
Hıçkırıklar boğazımda düğümlensin, ne çıkar

Seni bekliyorum, ama gelmiyorsun.

Her şey boş kardeşim bu dünyada mutlu anım olmadı
Yaşamak boşuna gençliğim bu faniye kök salmadı
Kara toprak hem yüzümü hem gözümü doldurdu
Söyleyin o yare gelmesin dönmesine lüzum kalmadı

Son nefesim içimde yağlı kurşun olmuş kime ne

Küfür, Lanet, Kin, Nefret nedir? hepsi kötü şeyler
Marifet tuttuğunu kaldırmaktır, o insanı mutlu eyler.

Yasak Kardelenler, 05.06.2007

Gel! ela gözlerine kurban olduğum.
Gel! gönlüme yaren diye uğurunda solduğum.
Yeter ağlatma, sensizlikten kahrolmuş güzelliğimi.
Gel bir tanem; gel! matemiyle boğulduğum.

Yırtık Duygular / 4 Eylül 2002

Yalnızken ağladığım gecelerde
Bir hayal varmı, baş ucumda eskisi gibi
Seni o korkulu rüyalarda
Kapında gece gündüz bekleyen
Ve etrafında sessizce dolaşan
Birisi var mı? eskisi gibi

Ne var halimde niye gülüyorsunuz
Beni böyle mühçup etmeyin dostlar
Giden gençliğğğime yandığımı biliyorsunuz
Beni böyle çaresiz etmeyin dostlar

Bir vefasız bekliyorum gecenin her ufkunda

Serseri bir sevdam vardı
Bir sabah elimden aldılar
Dünya başıma yıkıldı
Alafranga duygular içinde
Ne bir damla umut vardı
Göz yaşlarımda