Seni,
Aydınlık bir kaç kelimeyle
Anlatmaya çalışırken
Karanlık cümleler çıktı karşıma.
Nefsin dilini kestim, deminden beri sustu.
Tek kelam var dudakta, "aramak gerçek dostu".
Tanyerine gecenin son çığlığı vurmakta
Kanadına çiğ düşmüş yoksul bir kelebeğin
Şehir uyanmış, bende bir dünya uyumakta
Sanki hiç göz kırpmamış kalbim sabaha değin.
Şairlere mahsustur mecazi yalnızlıklar
Kalemi kürek bilip kâğıda bir dalarsın
Hayat bulur noktada, virgülde yakamozlar
Gözünü burda kapar, Çin Seddi’nde açarsın.
Kollarına umuttan bir çift kanat taksaydın,
Beni dünyadan uzak bir yıldıza satsaydın.
Niçin her sabah gözlerin yaşlı?
Niye gözleyip duruyorsun uzakları?
Senin yerine dolaşan ben değil miyim,
Başıboş sokakları.
Ellerin niçin titriyor?
Ağızda nokta, virgül, esas kelime kalpte,
Ordayken kelimeler, vursa kalbi bir sekte.
Herkes bir yere gidiyor,
Yapılanlar boşa değil.
Kim ağlıyor, kim gülüyor,
Sitem göze, yaşa değil.
Hep hatırlamışımdır
Yürüyüşe çıktığım eski sokakları
Parklarda rüzgârları
ve düşünmüşümdür
Çok zengin olurdum herhalde
Duygularımı besteleyebilseydim
Şekillere yenilmek yüzyılın son modası,
Acaba kimin, son kez geniş olur odası?




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!