Seni mi çekeceğim
Hayatımı seveceğim
Gülerek uyanacağım sabahları
Daha çok meyve yiyeceğim
Gurubu seyredeceğim günün sonunda
Seninle hayaller kurmayacağım
Tamam söz korkma sen
Şimdi ağlayacağım yarın değil
Vazgeçeceğim bukadar da mutlu olmaktan
Yol yakınken demiştin değil mi
Hani ben herşeyden habersizken ya
Bu çay senle içilmeliydi
Bu rüzgar seni de sevmeliydi
Ben gibi senin de Gözlerine dolmalıydı bu şehir
Burda tam şimdi muhabbetin belini kırmalıydık...
Sevmeyi sevdim en çok
İçten deli gibi
Kanımla, iliğimle
Aç, Uykusuz sevmeyi
Ağlamayı da sevdim, Özlemeyi de...
Göğsümde bıçak yarası gibi sızıyı da sevdim
Sevgili
Susma
Öyle bakma bana
Hep baktığın gibi bak
Çünkü ben aynı benim
Söylediklerime bakma
Sevmek karanlık bir kuyudan çıkmaya benzer
heyecanla umutla tırmanırsın mutluluğa
Anlam kazanır herşey
Cevap bulur o güne kadar ki tüm "neden?"ler
Bunun içinmiş, bugün için beklemişim dersin
Güzelleşir dünya
Özgürlük mü?
Kim görmüş onu?
Kim elde etmiş?
Dilden dile dolaşan bir define gibi
Ya da kayıp şehir atlantis gibi
Neredeymiş, nasılmış?
Sır tutmayı bilmez patavatsız gözlerim
Olur olmaz eleverir herşeyi
Halbuki dökmeseydim içimi gözlerine
Bilemedim
Süzülüverdi yüreğim kapından
Neden yaptın bunu bana
Görmedin mi her yanım yara
Kaşımaktan vazgeçtiğim nicesinin yanına
Neden bir de sen açtın sığdı mı vicdanına
sanmıştım yaralarıma merhem olacaksın
Bir yara da sen bırak
Sen ol bir pişmanlık da ne çıkar
Bir kez daha sobeledi beni acı
Bu mide bulantısı, bu kekremsi tat tanıdık
Isınmayan ellerim, yanan içim
Şu pinparça kalbim çok kıdemli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!