İstanbul ! İstanbul !
yokluğunla büyüdüm
varlığınla öldüm
bana çook uzaksın
İstanbul.!
Geziyorum işte, budur ahvalim
Ne duracak yer var, nede bir halim.
Oradan oraya, ederim talim
Ne varacak yer var, nede bir halim.
AY ışığında yağmurda yağarken,
SEL coşardı, basardı yüreğimi.
Gönül bizar şimşekler çakarken,
Bir güzelde şimdi, anlamaz beni…
Senin elinde, yazılan bu yazım,
aşkın bedeli
vurgun yemiş baharlarım da
ayrılığın yıl dönümü
bu geceye seni yazmak istiyorum
anne
Bugün seni yazdım, yaralı dilde
İçimde hasretin, soluyor anne.
Hakkın hepimizde, ödenmez bil de
Yüzünde merhamet, gülüyor anne.
gözlerimin gördüğü gönlümün sevdiği
yüreğimin dokunduğu defne kokulu hasretim.
oradan geçti en güzel günlerimin gül kokusu
Hercai düştüm, dönülmeyen bu yola
Hatırlar mı bilemem, benimle baharları,
Verdiği acılarla, geçer yaz ve kışları,
Sevabımla aradım, kelamı vuslatında
Günahınla yaktığın bu hayatım,
Sevabım olsun dönsün bir tek sana,
Kalsam da uzağında araftayım,
Dönerim hatıran la bir gün sana..
Geçmişim yüreğimde yangınlardır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!