Ahmet Güreşçioğlu Şiirleri - Şair Ahmet ...

Çürüyor etim.
Her geçen gün,
Biraz daha eksiliyorum.
Sanki
Çürüye çürüye hazırlıyor,
Mezara beni vücudum

Yaşanmış bir sonbaharı
Bir daha görmeden
Ölmektir kaderi dökülen yaprakların

Üstlerinde bir engerek sevişir bazen
Ardında iz bırakmaktır görevi

Daracık sokakları hiçbir yere çıkmayan bir yerdeyim.

Dualar taş minarelerde okunuyor.
Ölüleri diriltecek bir savaş istiyor insanlar.

Her gün içimizde biraz daha kök salan bu arsız arzuyu saygı duyulası yüce bir şey olarak benimsedik,

Azmedenlere katılmış
Buz yeşili bir deniz atı
Almış başını gidiyor
Yosunları ezen denizlerde

Delimsi biraz

Ölmcül gecelerde
Beyaz beyaz yükselir
Deniz fenerleri
Yarım bir adada
Açar poyraza göğsünü deniz
Savurur barınakların üstüne

Dostlarım!
Gök dökülürken saklayacak beni
Durgun denizlerin merhameti
Gülümseyecek kaygılar
Ağlar ayıklanırken
Ve

Böbrek taşlarından,
Lağım farelerinden,
Payını alır insan

Kader,
Topraktan alır

Çürümüş midyelerde sakladım boğulan denizleri

Buz dağları kadar soğuk korkular saldım yüreklerine
Öğüttüm düşlerimi dünyayı çeviren değirmende

Kulaklarımda

Ey sevgili

Ben

Deliliğin kutsal sağanağında yıkanıp
Kendi cesedime gülümsedim

Sen,

Ey, ölümlü yanımın kibri
Hani nerde o eski muhabbetler
Diye sorma bana