Ahmedim... Şiiri - Hasan Belek 2

Ahmedim...

Gönül aynasına, leke sürülmez,
Doğru duvar yıkılmaz, asla eğilmez,
Kaderin hükmüne, karşı gelinmez,
Nefsin tuzağına, düşme Ahmedim!

​Yüzüne gülenler, arkandan atar,
Yalan zehir gibi, aşına katar,
Gaflet uykusunda, niceler yatar,
Eğriyi doğruyu, şaşma Ahmedim!

​Sabır acı meyve, yemesi zordur,
İçine düşen o, amansız kordur,
Zalimin zulmü de, sanma ki kârdır,
Öfken ile dolup, taşma Ahmedim!

​Dost postuna girmiş, çakallar gezer,
Fırsatını bulsa, başını ezer,
Arif olan insan, hileyi sezer,
Bulanık suları, eşme Ahmedim!

​Atandan emanet, kalan bu sancak,
Bizi biz eyleyen, ocaktır ancak,
Maziye küfreden, olur oyuncak,
Kökünden dalından, kopma Ahmedim!

​Dünya dedikleri, koca bir handır,
Gidenler gelmiyor, sanma kalandır,
Malın mülkün hepsi, inan yalandır,
Boş olan hayale, koşma Ahmedim!

​Kem söz sahibine, döner dolaşır,
Çamur atan elbet, bir gün bulaşır,
Cahille konuşan, dertle uğraşır,
Zehirli şerbeti, içme Ahmedim!

​Karanlık gecede, kandilin olsun,
Gönül bahçenize, bülbüller dolsun,
Bırak o gülleri, dalında solsun,
Haram tarlasından, biçme Ahmedim!

​Sözlerim nasihat, kulağa küpe,
Kul Hasan der zaman, şekile tipe,
Sarılsan da bazen, çürük bir ipe,
Umudu kesip de, göçme Ahmedim!

Hasan Belek
24 Kasım 2025 Akçay