Ahde vefa... Şiiri - Murat Ülkü

Seven sevdiğini ayarsız severek boğdu
Yarı ziynet bilmedi muz gibi soydu
İnançsız gönüller doymaz nefise kaydı
Söz kalu belada kaldı, unutuldu ahde vefa

Boyalı cilalı yüzler pırıl pırıl parlıyor
Kalp kararmış, kulak duymiyor gözler görmüyor
Kimse kanayan bu yaraya derman bulmuyor
Söz dünde kaldı, bugün unutuldu ahde vefa

Bilmezler nicedir bunları yazanın hali
Kimseden farklı değil onun ahvali
Altmış yıldır arar durur ehl-i kemalı
Dün söz verenler bugün unuttu ahde vefayı

Kimse kimsenin derdine derman olmuyor
Gözü yaşlı kardeşine halin sormuyor
Açmısın açıktamısın bile demiyor
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyor
Ahde vefası olmayanin imanı eksiktir bilmiyor...

Rabbini unutan mala mülke tapıyor
Kemik atıldımı ortaya köpek gibi kapıyor
Yiyor yiyor doymuyor, komşusu aç yatıyor
Ahde vefayı bilmez ama güzel partal atıyor

Düşün bir kimler geldi kimler geçti
Kimi dünyaya daldı, kimi ahreti seçti
Kimi şarap icti, kimi tatlı su içti
Ahde vefayı unutan, ateşten çukura düştü...

Mazlum bir kulun ahi yıkar cihanı
Nefsine esir olan neyleyecek şeytanı
Sattılar bir pula şerefi,davayı dini imanı
Ahde vefasızlar uzaktan izleyecek haşir de yüce divanı...

Tövbe etmezsen göçmeden halin fenadır
İman ile son nefesi vermeni sağlayacak yalnız Hüda’dır
Bekçiliğini yaptığım ne varsa Hakka fedadır
Sıratı düşmeden geçirecek tek haslet ahde vefadır...

Allah diyen diller, sevdikçe dünyayı sustu lal oldu
Değişti güzel hasletleri, çirkin bir hal aldı
Belli olmayan bir hayat için fırıl fırıl dönenler hep bela oldu
Ahde vefa göstermeyenler, iyileri yordukca yordu...

Murat yazar da okuyanlar sağıra dönmüşler
İşine gelmeyeni söyleyeni, dinlene dinlene dövmüşler
Bakma ortalıkda diri gibi gezdiklerine çoktan ölmüşler
Ahde vefa gösterene, saf salak akılsız fikirsiz deli demişler...