Ah! Gülsen!
Ne çok kendine küstün böyle,
Ne çok sevdin küstüm çiçeklerini, taş avluya düşen,
Narin boyunlarının gölgesinde mor bir sızıydı oysa
İncecik sevmen.
Bir bilsen, Gülsen!
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu akşam okuduğum son şiirdi bu şiir....
Şiirdeki işçilik kusursuzdu...bir okur olarak şiir adına mutlu oldum...
Değerli dost Başak Şiirdeki yetkinliği özden kutluyor tebrik ediyorum...ve emeğine saygılar selamlar..
Yeniden görüşebilmek umuduyla dostca kalın....
bu gidişle ben ne gülsen'siz kalacağım
ne de şiirsiz,
olmadı şairime sarılırım..
bilir misiniz dostlar, şair bir diğerini nasıl büyütür
acıyla sevdayla ve bu ne müthiş bir erdemdir...
derin sevgim ve saygımla,
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta