Ağlayan Mor Halkalar Şiiri - Agah Adıgüzel

Gölgeler yürümeyi bilmezler karanlığın içinde.
Umudum büyümekte henüz çağla deminde.
Islak kirpikler titriyor can çekişen vicdanda,
Sen miydin gözlerimde gezinen parıltılar,
Yoksa çelişkiler içinde yitirdiğim akşamlar.

Bir yiğit vicdan bulsam sığınsam duldasına,
Saklanırdım zeytin karası gözlerinin içine,
Kalbinin emeğini yeşertirdim çiçeklerin renginde,
Yarpuz kokusuna sığınan derenin yamacında
Ürkek güvercin olur konardım saçlarına.

Yayla türkülerinde, şırıltısı derenin,
Bir avuç can verirdi inleyen kaderime.
Nasıl bir yürektir ki donanmış nasırlarla,
Çaresizlik içinde yanarım akın akın,
Durmadan ağıt yakar yaşayan ölümlere.

Sadece sana kalsın kapkaranlık geceler,
Bölüşmeyi bilseydin, bana da pay düşerdi,
Sonra alıp başımı dağlar dereler aşıp,
Senin için yazdığım şiirlerle yaşardım.

Her şiir dizesinde ürkek yürek gibisin,
Dolaşıp duruyorsun ömrümün her deminde
Sen nasıl bir zulümsün ki çıkmıyorsun içimden,
İşlemişsin bir kere aklımın her yerine,

Elinle işlediğin mendildeki halkalar,
Durmadan bir kan döşer yaşamımın önüne,
Beni kahreden bir şey var o mendilin renginde,
Senden kalan boşlukta yaşıyorum yıllardır.
Yüreğimde çoğalan acıların renginde
Durmadan yanıp söner ağlayan mor halkalar.

26 ŞUBAT 2025