Ağlatanı Sevecekmişim

Unutmak isteyince; gözüne dönüyor önce insan
Sanki bir zelzele yaşatıyor ruhuna o saplı bakış.
Çürütüyor ağır bir çekimde, düştüğü yenilgiden
Yavaşça, bir sızıntı içine boşalıyor, yok bir kaçış.

Ağlama şerefim, namusum! Salih değil di insan
Bırakıyor ısızca, çekiliyor, fısıltılar şahit, unutmuşça!
Bir serçe gözünü bağışlamaz yüce tanrım, ah tanrım!
Yara bir nedeniymiş, akla vuran bütün şuursuzluğun.

Düşünmez, gözlerin sürdüğü çehreler beni hiç
Ovuşturun acılar kanayan içimi, seçkin bir aşığım.
Fikrim düşmez başıboşluğa girmişim, sanki bir piç
Ağlayacak yüzüm varmış, o ağlatanı sevecekmişim.