Ağlamak Gibiydi Şiiri - Züleyha Aktaş

AĞLAMAK GİBİYDİ

Bir sözün kaldı dudağımda,
Söylesem... kırılırdım.
Bir dua gibi sustum ben,
İçime çekildim, yandım.
Bir şey eksikti dünyamda,
Sanki sen gibiydi...
Ne ağladım,
Ne ağlamak gibiydi.

Bir akşam vaktiydi, sessiz...
Bir gölge düştü pencereme.
Sen oradasın sandım,
Elim gitti perdeye...
Bir nefes çektim içime,
Senin kokun gibiydi...
Ne yandım,
Ne yanmak gibiydi.

Yalnızlık dedikleri şey,
Sende başladı belki.
Bir çay koydum kendime,
İki kişilikti.
Bir sızı vardı kalbimde,
Adın gibiydi...
Ne sustum,
Ne susmak gibiydi.

Şimdi herkes bir yere gider,
Ben aynı yerde dururum.
Bir yudum geçmiş içerim,
Adını unuturum… sanırım.
Bir damla düştü gözüme,
Yaşın gibiydi...
Ne sevdim,
Ne sevmek gibiydi.

Ve ben kaldım kendi kendimde,
Sessizliğin ortasında, sensizliğin içinde.
Her adımın yankısı kalbimde,
Her nefesin kokusu ruhumda.
Ne ağladım, ne ağlamak gibiydi,
Sadece sevdim…
Seni sevmek gibiydi.

✍️Nûrferah Züleyha Aktaş
Tarih: 08/10/2025
Saat: 20:25