Ağladım ama gözyaşlarım akmadı. Yüreğimle ağladım. Yürek ağıtımın çığlıkları dudaklarımdan dökülmedi ama gözlerim bir viran bahçesinin figanını yaşadı. Sonsuza giderken ve sensizliğe mahkum olurken sadece ağladım.
Ağladım ama ağladığımı tüm insanlardan ve tüm canlılardan sakladım. Emnim ve çok iyi biliyorum ki şu anda ve şu dakikada benim gibi bir çok insan ayrılığın gözyaşlarını yüreğine akıtıyor. Zira yaşam acımasız. Zira melek yüzlü şeytanlar çevremde kol geziyor.
Ağladım ama şiirlerimle, düşlerimle, korkularımla ve sessizliğe mahkum çığlıklarımla ağladım. Ağladıkça anladım ki yaşamın her safhasında yalan söyleyenler sevdanın en mahrem duygularına hükmediyor.
Ağladım deli iken veli olanlara, veli iken deli olanlara ağladım. Gözlerimden akan her damla yaş, kara yazgımın ve yanık yürek ezgimin isyanını toprağa değil ruhuma defnetti heyecanımın en derin kuytularına elemimi ortak ederken.
Tamamını Oku
çok güzel
ikinci kıtadaki eminimi düzelt
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta