Ağla zeynebim Şiiri - İlyas Kaplan

ağla zeynebim
kurşunlanmış serçeler düşüyor toprağa

çocukluk tadında gülüşlere
bezgin yüzlü annelere
sofralarına sıcak somun taşımamışlara
daha bombaların fiziksel formülünü çözememişlere
ölüm cemresi gibi düşenlere
her savaşla vurulan çocuklara
ağla

ağla zeynebim
cehenneme kendi gözleriyle tanıklık etmişlere
daha annesinin karnındayken zulme uğrayanlara
babasını hiç bir zaman göremeyeceklere
bütün haksızlıkları göğsünde biriktirenlere
ağla

uçakların geride bıraktığı harabeler arasında oynayanlara
kuru ekmeği zenginlik sayan halepli ahmete
anne kokusunun verdiği huzurdan yoksun büyüyen fatmalara
kardeşinin cennette olduğunu düşünenlere
babasının kurşuna dizilişini izleyenlere
ağla

ağla zeynebim
silah seslerini ninni
bombaları kendine yastık yapmış olanlara
uçakların kalkışlarını engellemek için bisikletinin lastiğini yakan yakuba
kampta yemek sırasında ezilen ayşeye
bacısının namusunu kurtarmak için askere taş atan samete
Allah’tan başka sığınacak kimsesi olmayanlara…ağla

ağla zeynebim
ölümle kol kola büyüyenlere
dinmeyen savaşın darmadağın ettiği ülkelere
zalimlerin üzerinde kozlarını paylaştığı o kadim topraklara...ağla

bilir misin zeynebim
evsiz kalmanın ne demek olduğunu?
evini barkını terk edip çadır kentlere sığınmayı?
bilir misin...
arkanda ülkeni ,ölülerini bırakarak çıkıp gitmenin?
ne anlam ifade ettiğini...

bilir misin zeynebim?
milyonlarca insanın canının yandığı yerdir suriye
toprağa dökülen kanların henüz taze olduğu yerdir

bilir misin
savaş nedir?
nasıl yıkar?
nasıl öldürür?
ölüm korkusu nedir?

bilir misin zeynebim?
bomba kokusunu, kurşun kokusunu?
kaybetmenin izdırabını?

redfer