Ağırbaşlıydım Çocuktum Şiiri - Yaşar Çelik

Sanırdım ki,
Soğuk yalnız benim körpe bedenime vururdu.
Okul yolunda kardeşimle değiştiğim tek kaput
Yolun yarısında ısıtırdı vücudumu,
Kanım o zaman akmaya başlar sanırdım
Ellerim üşürdü,
Ellerim ceplerimde ısınmazdı.

Nasıl imrenirdim,
Ve nasıl imrendiklerimi içimde tutardım,
Hiç söylemezdim
Sanırdım ki aç gözlü derlerde bana

Bayramları çok severdim
Para veren büyüklerimizi de
Yıl boyunca saklanmış
Yılların eskitemediği bayramlığım
Nasıl üstüme yakışırdı
Her geçen yılda yukarı çıkan pantolonumla.

Sünnet düğünümde hediye edilen
Pilli tek arabam seni ne kadar özledim
Ve rahat etmem için iki direk arasında kurulan salıncağım
Seni de çok özledim.

Kerpiç evin toprak damında
Elimde ağırlığıma denk kar küreği
Akşama kadar kar temizlerdim
Bir o yana bir bu yana

Kardan adamı ancak ertesi gün yapabilirdik.
Burnuna odunların en incesi,
Gözlerine soğumuş kömürleri koyduğumuzda
Canlandı sanırdık.
Üstümüzdekileri çıkarıp üşümesin diye
Omuzlarına attığımız zaman ki huzur
Seni de çok özledim.

Yaşar ÇELİK