puslu bir günün kalıntısında
savrulurken akşamın
anason kokusu sinmiş külleri
daha da büyür çaresizliğin sesi
kimsesiz bir ağıt başlar içimde
işte o an büyür isyanım
ay tutulur dilimde
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
