Ağaca yaslanmıştım deniz kıyısında kulağımda hafif bir
Dalga sesi birazda insanların sesi bana ilham vermişti
Bişeyler yazmaktı benim amacım insanları izleyerek
Şöle bi baktığımda bi grup denize giriyor bi grup oturmuş
Ailesi ve yakınlarıyla sohbet ediyordu
Kimiside oturmuş tek başına denize girenler izliyordu
Bazıları ise sıkılıyordu neydi onu sıkan şeyler diye merak ediyordum
Onca kalabalığı seslerin ve renk cümbüşünün iç içe olduğu yerde
Çocuklar sahilde koşturuyorlardı birbirlerine kum atmaya çalışıyorlardı
Ben onları izliyordum o vakit
Çocuklar vazgeçilmezler içinde olan gürültülü kalabalık topluluğu
Ve mutluluğun simgesi olan çocuklar
Onlar kadar mutlu olabilir miyiz acaba yaşımız kaç olursa olsun
Ve onlar gibi koşabilirmiyiz ayaklarımız üstünde durabilir miyiz
Her düşüşümüzde tekrar kalka bilir miyiz acaba bunu düşündükçe
Cevap bulamıyorum ama ne güzel şeydir çocuk olmak öyle değil mi?
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta