Ağaçlar soyunurken birer-ikişer
Tam kalbinin üstüne bir yaprak düşer.
Tut ki şairsin, duramazsın kaskatı;
İmdada çağırır sevdiğin san’atı,
Bildiğin şiirleri belki yüz kerre
Söylersin, ağlarsın; sonra eskilere,
Deli çağlarına dönersin, ümitle…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yok...bizim buralarda,kökünden keserek yatırıyorlar ağaçları...yani yatarak ölüyor onlar da...aynen biz gibi...
Gayet güzel bir şiirdi. yazara rahmet dilerim.
Dün daldaki yeşil yaprak
Bugün gazel yarın toprak
Hazan düşmüş bağlar kurak
Birkaç adım ve son durak
'Ayaktayken ölmek, ölebilmek,' mutlulukların en büyüğü, en ulusudur. Şairimizi anıyorum saygılarımla. Seçici Kurul'a da teşekkürlerimi sunuyorum. Dostça. (MŞ)
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta