Ne zaman sana kızsam bilirim senden değil benden kopar
Bir yaprak yüreğine işlediğin sonsuzluğa yükselen o ağaçtan
Ama bilemezsin ki aslında bir orman yanar yüreğimde
Ne söndürebilen vardır ne de o ağacın acısını dindirmeyi bilen
Ağaç hergün büyür büyüdükçe daha çok su ister
İstedikçe verirsin verdikçe büyür daha çok ister
Sen suynu eksik etmedikçe şımarır serpilir, güzelleşir
Sen korkmaya işte o zaman başlarsın çünkü değişir
Değiştiğini anladığın zamanalrda uzaklaşır kendi haline
O yaşadığı sonsuz ormana geri gönderirsin çaresizce
Ama yanlızlığını görüp tekrar aynı hatayı yaparsın
Yaptıkça aslında sen o ağaç yerine kurur cılızlaşır ve ölürsün..
Kayıt Tarihi : 19.2.2003 05:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!