Ağaç Şiiri - Başak Oya Korap

‘’Artık bitti’’ dediğinde bir ağaç görmeli insan
Yaklaşınca kulaklarına onun adını fısıldayan
Onun ağaca yasladığı gibi yaslamalı sırtını
Ama göğsüne koymak yerine dik tutmalı başını

Gözlerine karanlık çöktüğünde bir yol görmeli insan
Sonu gözlerinden berrak bir sise batan
O’nun ellerini tutarak sıkarak geçtiği cesaretle geçmeli
Yanağından asfalta kavuşan bir yaş düşmeli

Kalbi taşlaşınca bir koku duymalı insan
Ona vurulduğu an hücrelerine kodlanan
Boynuna sarıldığında çektiği gibi çekmeli içine
İlk nefesini alırmışçasına hapsetmeli ciğerine

Uçurumun eşiğinde bir ses duymalı insan
Bir çift göz görmeli düşecekken kavrayan
Ve ayrılığı sevebilmenin gururuyla bakmalı ona
O ağacı yeniden görebilmek uğruna…