Ağaç Şiiri - Oğuzhan Özdurmuş

O ulu ağaçtan dökülürken yapraklar
Ne kimseden bir ses ne matem havası var
Oysa bir zamanlar herkes ona muhtaçtı
Her sevginin doğduğu kaynak o ağaçtı
Şimdi görünen solmuş kırılmış dalları
Yorgun gövdesi andırır geçmiş yılları
Ama bu anlamsız meşguliyet çarkında
Kimseler değil yorgun ağacın farkında
Böyle ruhsuz diyarlar sürgün gelir sana
Böyle sahte insanlar vurgun gelir sana
Ey sen şanı yüce ulu ağaç ey koca
Terk eyle bu ruhsuz diyarları usulca