Aforizma Şiiri - Bilal Yavuz

DİDAKTİK

nice büyüklerin ülküleri gibi küçük
bir kelebeğin yaşama azmi kadar büyük
düştükçe yükseldim huzuruna
unutmadım altında dünyanın
gök olduğunu üstündeki kadar
parasıyla daha şekil manzara
hamd ki satılan bir şey değil henüz bahar
hakka verdiğimiz önem ah
Hakkın bize verdiği önem
yaktığın bile buhar olup devam ederken
yok etmeye de ancak O kadir
sevemez kimse sevdiği kadar
öç alamaz alacağı öçten fazla
değersiz hissediyorsun çünkü
değeri Ondan değil kuldan bekliyorsun
ah nasıl da hatırlatıyor kafiri
poyrazda alnıma çarpan ankebut evi
çoğu diri ölünce hatırlanmak istiyor
çoğu ölüyse dirilince hatırlanmamak
ölünmüyor yaşanmadan ölüm dahi
ölünce bilinir sonsuzluğun kıymeti
felsefeler yalanlamakta hak birbirini
insan kendinden üstün görüğüne kibirli
israfçılar açlıktan ölenlerin katili
sol el alim sağ elin verdiğini bilmede
nereden bulur bu müslümanlar
gazze mutsuzken gülünecek şeyleri
düşman bir olmadan ne vicdan ortak ne müslüman
usanmayız usanana dek şeytan günahtan
yenilgimiz dahi galib zaferinize
çünkü dolaşır eli ayağına bir gün
kendimizi kendine getiren mevtin bile
29 Cemâziyelevvel 1436