Bazen ne kadar çok affettiğinin farkına varıp,
Kendini suçlu hissetmeye başlıyorsun.
Sonra kendini yargılayıp,
Bir değil, bin iple asıyorsun,
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Evet zaten adına söylenilenin o olmadığından yana tüm isyanım..
sonunda özgür bırakıyorsan kendini evet..
Oysa her affetmenin adı,sevmeye devam etmek değildir.... .
Evet zaten adına söylenilenin o olmadığından yana tüm isyanım..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta