Affet Ya Rab Şiiri - Necmi Ünsal

Geçen yıllar çizgilerle mazileşti yüzümüzde.
Yol uzun zannettik, hırsı adımladık önümüzde.
Ezdi kır çiçeklerini gaflet, soldu gülümüz de.
Maksuda varmadan dünya çok büyüdü gözümüzde.
Affet ya Rab! Duramadık kâlûbelâ sözümüzde.

Gönüllere iman, kırklara da kıyam gerek.
Özlerde arınma, bedenlerde sıyam gerek.

Koştuk haşin rüzgarlara karşı, garip kaldı meltem.
Günaha arkadaş olduk, sâlih amel etti sitem.
Hayır hasenatımızla şeytanı tutmalı matem.
Sarsılmaz iman sahibi, ihlaslı müminsek madem!
Affet ya Rab! Kulluğunda olamadık geçen her dem.

Yüreklere Kur’an, kulaklara ezan gerek.
Dervişlere erkan, fikirlerde izan gerek.

Biraz daha eskiyor her gün her ufuktaki güneş.
Rızasında geçen bir an, tüm dünya zevklerine eş.
Haset, riya, kin, iftira, gıybet beter yemekten leş.
Helal haram demeden hep yeniyor olursa beleş.
Affet ya Rab! Zannettik biz sönen yıldızı bir güneş.

Gam yüklü kalplere aydınlık bir neşve gerek.
Lalezarın gülü varken, ateşe ne gerek!

08 Nisan 2003 Salı, Danimarka-Køge
8+8
6+8