Afeti Cihan Şiiri - Ali Altay Turan

AFETİ CİHAN
Ey afeti cihan nedir ki benden meramın?
Sen uzak durdukça, ortasındayım gamın,
Büyüler tılsımlarla sesin gözün emdamın,
Yürek bir sırça köşktür, arkasında kaldı camın...

Bağışla af eyle dil ile sürçü lisan ettimse,
Af etme vur yedi yerimden eğer seni kaybettimse,
Ben ki fani sende başlayıp bende bittimse,
Bu gözler ama olsun seni kötü gözle seyrettimse...

Bilir misin ömrümün baharı aşk ne renk?
Hangi sevda gönüllerde kaybolmaya denk,
Sesinde büyü var tonunda binbir ahenk,
Kazanmak farz oldu sürse de hasretinle cenk...

Evveli ezeli aşka boyanmış bu garip gönül,
Ne bir iltifat bekler senden ne bir küçük ödül,
Nicedir aşkı için feryad ederken dertli bülbül,
Kanatsada razı dünden kalbini bu gonca gül...
Ali Altay TURAN