Adressiz bir yürekte yapayanlız kalmakmış, hiç kalkmadan düşmekmişyokuşlardan.Sınırları düşünmeden,
yumak yumak sarılmakmış sevdaya.Hava gibi solumakmış zamanında,yokluğunu ölüm bilmekmişsarışın teninde kaybolmak,boğulmak gözlerinin yosununda, eninde sonunda ya da her anında onda kalmakmış.
Hayallere dalıp,gerçekliği tokat gibi yemekmiş yüzüne. Gecelerce ağlamakmış,her bakışta aramakmış gözlerini, her gülüşte anımsamak,kıyaslamakmış.
Savaşmakmış hayatla,bocalamak, yarım kalmakmış aşk,tenhalarda asılmakmış hayata.
Yüzün gülerken gözlerine küsmekmiş,yıkılmadım demek için çabalamakmış,
yarınları umursar gibi yapıp, hep onda asılı kalmakmış.
Aşkı hayat öğretirmiş meğer, kitaplar yalandan dermiş; insan başına gelince bilirmiş, aşkın ne denli güzel ve bir o kadar sızılı olduğunu...
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta