1.
herkes ölü kaldı bir ben kaldım
artık körfez vapurları eksik iskelelere uçurur beni
herkes ölü kaldı sormalı bir işe yarar mıyım
herkes ölü kaldı şimdi kaldırımlar kimi dalar ki
Behçet’e şimdi
beni kıyısızlığa bağışlayan
söz’ün adına konuşuyorum:
büyük sular yaşadım yorgunum bu yaz
sır tutmaz aynaları geçtim arkadaşlar
yangınlar yandım
unuturum akıp gittiğin
yüzünü unuturum
geceye yaslanırım
yaslanırım ince uzak bir sese
senin sesin o
alır beni bilirim
Eğilip baksan
bir yaz geçiyor pencerenden.
Bir yelken şişiyor açık denizde
deniz bir şarkı tutturmuş
sözleri sığmıyor gökyüzüne.
Sesini duyuyor musun
Burda yeni bir mevsime hazırlanıyor
Hüznü dölleyen gün
Değen gün
Ölülerimizin yaşlanmayan fotoğraf yüzlerine.
Uzak arkadaşım benim
1
Elimle değinirim sana
arar, bulur, birine gösteririm
bu köylü gecede seğiren
çete tadındaki sevgimi.
Sevincin yüzü güler ya, umudun çiçeği açar
ben de gözlerimi şafağa açarım
sevginin pınarında yıkayıp saçlarımı
sana öyle gelirim.
Kuşlar uykudayken daha, rüzgârlar uykudayken
I
Sensizliğin bir çağrı senin
ben susmuşken
kapkara adamlar hep
seninle sensizliğinin arasında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!