Adını Bilenler Şiiri - Kasım Kobakçı

Sönmüş umutları, yeşermeyi bekleyen bir hayat,
Kayıp bir tutkuyu filizlendirecek bir feryat,
Bir ışık arıyordu, kalbinin o en derinlerinde,
Ne olduğunu bilmeyenler, hep koştu onun önünde.
*
Onca sözcüğün arasında, parlamadı bir teki,
Kimse yansıtamamıştı, dirilişi gerektiği gibi,
Gereken o coşkuyu, hiç bulunamayan bu şarkıyı,
Ne anlama geldiğini bilmeden, biri çıkmıştı ortaya.
*
Herkes üstelemişti, yeşert bu duyguyu diye,
Yüreğindeki aydınlık gelince, aklındaki deliye,
Bir şeyle yazarım dedi, bu hayat türküsünü,
Tek şartım, bu ışıltıyı paylaşalım birlikte.
*
Kayıplara karışmış, unutturulmuş bir çağrı,
Aranıyordu, uyanışın en canlı fısıltısı,
Bir rüya gördü, duvarına işledi her kıtayı,
Ortaya muhteşem bir canlandırış çıktı.
*
Kurtuluş için elzem olan bu eser,
Dilden dile aktarıldı, diyar diyar,
Duyanlar, içindeki gücü diriltmek için,
Haykıra haykıra, bu sesi söylediler.
*
En büyük destekçisi olmuştu evren,
Kimdi bu aydınlık ruhlu insan,
Kurtarmıştı sesiyle, tükenmekte olan bir cihan,
Adını bilenler, bir daha unutmadı hiç onu.