Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

Yaş dört buçuk, hayatı daha da buçuk
Az duyan ve dilsiz küçük bir adam
Tandırda ekmek yaparken anam
Geldi yanına isimsiz çocuk..

Sarıldı kuru lavaşa bir, iki, üç, dört
Ardından; “Kimsen, hardan gelirsen? ”
Bakmış şaşkın şaşkın anacığıma
“Va va va, laaaaaaa” demiş isimsiz çocuk…

Valilik, jandarma, sınırdan Rusya
İran, çevre köyler soruşturulmuş
Ne bilen, ne duyan olmamış O’nu
Yapa yalnız kalmış isimsiz çocuk? ...

İşçi koğuşuna almış babacım
Konuşmaz, az duyan ince yüreği
Beslenip al yanak olunca bir gün
Koşmuş adam işine isimsiz çocuk…

Battal demişler adına artık
Bol mu geldi hayata, bundan mı nedir?
Çalışmış er olmuş o şimdi yiğit
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

Maaşa bağlanmış; ama kimlik yok
Saklamış hesabın ölmez bir yiğit
Birikmiş maaşı hayatla özdeş
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

Yirmi iki miydi neydi yaşları?
“Evlenme yaşıdır, baş göz edicem”
Der iken, o ölmez yiğit o zaman
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

Tek ürün çocuğa çiklet olunca
Çıktım uzun yoldan kantine doğru
Yağmur yağar iken bir şimşek çaktı
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

O yiğit anlattı; 'Bağırdım, Battalll! ! ! ”
Duymadı kulağı az işitirdi
Sekince şimşek beton korudan
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

Olmadı olamaz inanılmaz bu
Sekince betondan şimşek o vakit
Sırtından vurmuş kimsesizimi
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…

Vardım ormanlığa kap kara olmuş
Hatırımdan çıkmaz, ağlar yüreğim
Garibin hayattan alacağı var
Adına Battal denen kimsesiz çocuk…