Bir parantez açtım
kavağın gölgesinde,renklerin cümbüşünde
zamanın ilerleyişine.
İçine fikir yazdım dolmadı
içine dert koklattım sığmadı
angarya limanlarda bekledim
yıldızlansın diye gökyüzüm
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
