Adı İstanbul olan “bir kadın”

öyle diyordu orhan veli...
“istanbulu dinliyorum
gözlerim kapalı...”
ben de diyorum ki,
istanbul gibi,
bir kadını izliyorum...
yüreğinde hüzün papatyaları
dağlarında istanbul surları
marmarada değil
okyanus ortasında kız kulesi ihtişamı
sevmelerin bittiği yerde
tutulmaların kalbi...
tam da "istanbulu dinliyorum" değil....
gözlerim kapalı
bir anadolu kadını
elleri nasırdan değil
elleri yazmaktan belalı
bütün aşkların kesiştiği yerde
aşklara "veda" demeden
ve hala vazgeçmeden
istanbula eş bir yaşanmışlığı
en ağır cezası ile
kaybedilmemişlerin adına ne varsa
onlar için var olan
bir “hüzün çiçeği”nin adıdır adı…
öyle her baharlarda açmayan…
adı İstanbul olan bir kadın

Mehmet DEMİRKAPI
01.08.2013