Çamlar mağrur fakat, kavaklar üzgün,
Sinede yaranın, adı Eylül’dür...
Söğütler, çiçekler hepsi de süzgün,
Belayı saranın, adı Eylüldür.
Sararır yapraklar, düşer boşluğa,
İçmeden uğratır, bir sarhoşluğa...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var