Adı Bile Yasak Şiiri - Haydar Güner

Köyün üzerinde ağır bir sessizlik vardı. İnsanlar konuşurken bile fısıldıyordu; çünkü bazı kelimeler yasaklanmıştı. O kelimelerden biri, aslında bir isimdi. Bir çocuğun dudaklarından kaçan küçücük bir gülümseme bile, göğe yazılmış bir ihanet sayılıyordu. Ama çocuk anlamıyordu; sadece gökyüzüne bakıyor, üç harfli bir umutla gülümsüyordu. Bir adam vardı, yıllardır ismini anamadığı o kadını düşünüyordu. Ne zaman susmaya çalışsa, kalbi daha çok bağırıyordu. İçinde zincire vurulmuş bir destan çarpıyordu; tarihin unuttuğu, dağların unutmamaya yemin ettiği bir hikâye. Ve o adam biliyordu: bazı sevgiler, ismi bile söylenmeden bütün bir çağın en büyük isyanına dönüşür.