Adı Bende Saklı Şiiri - Mehmet Bildir

Adı Bende Saklı

Ben seni anlatacağım,
ama öyle bir anlatacağım ki
ne ismini duyacaklar
ne suretini görecekler.
Hiç kimse bilmeyecek
gülüşünün hangi mevsimi değiştirdiğini,
saçlarının hangi geceyi sabaha çıkardığını.
Kimse anlamayacak
gözyaşlarının içime nasıl düştüğünü,
ben her biriyle nasıl boğulduğumu...

Ama herkes merak edecek seni.
Her satırda bir iz bırakacağım.
Bir tebessümün izi,
bir vedanın sızısı,
bir suskunluğun sesi gibi.

Sen, her dizede
kendini okuyacaksın.
Bir aynaya değil,
kelimelerime bakacaksın bu defa…
Ve diyeceksin ki:
“Ben bu kadar güzel miydim onun gözlerinde?”

Evet, öyleydin.
Çünkü ben seni
kimsenin sevmediği gibi sevdim.

Söz verip hayalini yıkanlardan olmadım.
Yanındayken kalbine ihanet edenlerden hiç olmadım.
Ben seni ellerimle değil,
yüreğimle tuttum.
Saçının her telini,
ömürlük dua ettim gecelere.

Sen sustun,
ben içimde bağırdım.
Sen ağladın,
ben avuçlarıma düşmeyen her damlayı
kalbimin en kırık yerine bastım.

Sana dair geçen her anı
birbirine düğümledim.
Dakikaları, saatleri…
Hepsini içime bağladım,
çünkü sensizlik kopmasın diye
zamanı bile tutmaya çalıştım ellerimle.

O kadar güzel bakıyorsun ki bana,
bazen utanıyorum.
Gözlerinde kaybolmaktan değil,
onlara layık olamamaktan korkuyorum.
Sen bakarken
sanki içimdeki bütün günahlar susuyor,
bir tek sen konuşuyorsun kalbime…

Senin o mahzun yüzünle,
ben içimde kaç şehir yıktım.
Kaç gece susup
kaç sabaha seni düşleyerek uyandım.
Seninle konuşamadığım her kelime
boğazıma düğüm,
sana dokunamadığım her an
kalbime mühür oldu.

Göz kapaklarının arasında
kaç yıl biriktirdin haykırışlarını?
Kaç “dayanırım” dedin kendine,
kaç “sus” dedin yüreğine bilmiyorum.
Ama şimdi tek şey biliyorum:
Artık korkma.
Ben buradayım.
Sadece yanında değil,
tam kalbinin hizasındayım.

Bu gönül,
başını huzurla yaslayacağın
bir ömür bahçesidir sana.
Rüzgâr esse de kırılmaz,
gökyüzü kızsa da karanlığa yenilmez.
Sen yeter ki
yorgun omuzlarını bırak bana.
Ben taşırım seni
hayatın bütün yüklerinden.

İyi ki varsın…
Güzel gözlüm.
Kanatsız meleğim.
Sen benim çocukluğumda yaşayamadığım
bütün oyunların,
bütün düşlerin adısın.

Ben senden tek şey istiyorum:
Onca ömürden sonra
ilk kez biriyle birlikte büyüyelim.
Bu defa kaçmayalım,
bu defa susmayalım,
bu defa dünya duymasın bizi,
biz sadece birbirimizi duyalım.

Çünkü ben seninle yeniden doğdum.
Seninle güldüm,
seninle ağladım,
seninle unuttum geçmişimi.

Sen bana,
hayatımda ilk kez
gerçekten sevildiğimi hissettirdin.
Bir kadın,
ancak bu kadar olur bir adamın duası.
Sen benim için edilen değil,
olmuş bir duanın cevabısın.

Ve ben…
herkesin baktığı ama kimsenin göremediği
bir cümlede yaşıyorum artık:
"Adı bende saklı..."

Seni anlatmak için
bütün şairlerin kalemi kurusun isterim.
Hiçbir kitap,
hiçbir roman,
hiçbir yazar
bu satırlardaki kalp sesini duyamaz.
Çünkü bu şiir,
yalnızca senin için yazıldı.
Sadece senin gözlerine değsin diye.

Senin sevginde
başımı yasladım bir sabra.
Ve ömrümün sonuna kadar
orada kalmak istiyorum.

Ne ismini söylerim,
ne cismine dokunurum bu şiirde.
Ama sen bilirsin…
Bu dizelerin her kelimesinde sen varsın.

Adını söylemeyeceğim.
Ama bir kadın bu şiiri okurken
gözleri doluyorsa,
işte o kadınsın sen.

(Çünkü kalbinin adını sadece ben biliyorum.)
Mehmet bildir