Asıldı suratım yine aklımdasın
Vazoda kuruyan gülleri kokluyorum
Öylesine soluk duruyor ki yapraklarım
Güller gibi susuz kaldım sana, kuruyorum....
Adını kader koymuşlar, beni yarimden ayırdı
En kör hançeri yüreğime sapladı
Sanki oyuncakmış gibi duygularımla oynadı
Seviyordum onu, ne güzel hayallerimiz vardı
Kaderin kurbanı olduk artık
Yalnızlığın adını sen koydum
Beni yalnız bıraktın diye
Umutsuzluğun adını aşk koydum
Bana umutsuz bir aşk bıraktın diye
Kadehimi duvarlara savurdum
Hayalin gözümün önüne geldikçe
Biz öldürdük merhameti, sevgiyi
İki kuruşa sattık kardeşliği
Çıkar uğruna özünden vazgeçmeyi
Biz yaptık vurmayı, öldürmeyi
Hayatı kahbeliğe çevirdik
Yıllardır özlem duyduğum aşktı sana karşı olan hislerim
Az değil bu yıllarca karşıma çıkmanı bekledim
Bakarken içimin titrediği, adını yüreğime işlediğim
Sen benim sevgilim değil hayatımın anlamı, herşeyimsin
Kimseye anlatmıyorum seni, kimseyle paylaşamam
Sahilde bekleyen gemiydim
Engin denizlere açıldım
Nadir açan çiçek misali
İçimde sen varsın
Semadaki gökkuşağı gibi
Bir sevda mevsimindeyim
Belki beklediğim mutluluk
Belki de yine hüsran ve buruk
İçim titriyor işte bu akşam
Sebebi belki de yeni sevdam
Ne kadar tövbeli de olsam
Tanrım bu belki en büyük günahım
Nefret ediyorum nefret, buna isyanım
Ah çekmek yerine keşke yaşamasaydım
Sevilecek ne yaptılar, ben ne yapayım
Birgün olsun derdimi sormadılar
Sevmek kim ben kim.
Seni nasıl sevebilirim.
Hakkım yok ki söyleyim.
Seni seviyorum diyebileyim.
Biliyordum yalancılığını, sahteciliğini ama
Beklemiyordum bu kadar oyunu da
Yeminler etmiştin karnındaki çocuğumuz adına
Üzülmek yok demiştin, bundan sonra asla!
Ne istedin ki benden anlamıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!