Adem Korkmaz Şiirleri - Şair Adem Korkmaz

Yine gece,yine şiir,yine sigara,
Ömrüm biçareliğin ölüm anına kefil
Gözlerin duman beyazı
Sözlerin yakın,sesin kandil,kandil
Ateş sesi nefesin!
Ah! Azrail nerdesin

Çay karası akşamlar
Yalnızlığımın serseri sultanı
Kan kırmızısı gülümün rengi
Zindandaki ruhumun manzarası akşamlar.

Kulaklarımın zarını yırtıyor tırnakların

Ahenk çırpınıyor kavramların kargaşasında
Hayatı anlamak öyle zorki

Alın yazımın karşısında
Elem denen varlık öyle heybetliki

Bak yine rüzgar esiyor
İşte bu rüzgar!
Senin gelinliğini okşuyor,benim kefenimi

Sevgili masal oldu ey sevgili
Elveda namına ne kadar şiir varsa,

Farkındamsın ihtiyarladığının
Resimler artık yabancı
Tat vermiyor hayat farkındamsın?
İşte isbat sana bu sancı
Hislerin yorgun! Başın eğik!
Bitiyorsun farkındamsın?

Hayat sen zormuşsun.
Zordan bile öteymişin
Bu nasıl çılgın savaş
Ne bitmez kurşunun varmış
Bütün cephelerde zefer sana
Kaybetmek bana

Ey kırmızı karanfil!
Şair isyanda,şiir nisyan da
Sen çiçekistan da,ben ölüyorum
Bu masal bitiyor karanfil!
Ö L Ü Y O R U M...

Kapan ey gözlerim,görme çirkefi kapan!
Bu zamana kadar açık kaldın da ne oldu.
Eskiyip karardın harama nakmaktan
Çirkefler almadan alsın sahici uyku.

Alçak kara yer yüzünden kalkana kadar.

...
Sen ki; Böyle yapmayacaktın
Ben senin için mısralar ezberlemiştim;

'Erguvan kokulu düşlerinin
Tualin de beni çizemedim

Deniz kumları kaldır rehavetini
Zaten bir taş gibiyim,hissiz ve donuk
Son rüzgarda estimi
Yok gibiyim,yok gibi kaldır geceni

Zayıf hisleirm kum gibi