Adem Korkmaz Şiirleri - Şair Adem Korkmaz

Bir zamanlar,
Gözlerinde yıldızlara benzeyen,
Nazlı ışıltılar belirirdi,
Ah! Kim bilir?
Hangi gözlerde unuttun?
Onarin tıldızları,

Ey anlam aşığı şair! Salaklar prensi!
Bu şiir benden sana bir anlam! Anla!
Taktın gecenin karanlığına ne oldu?
Anlam verebildinmi? sabahın aydınlığına

Hep hırpaladın kendini,

Yine sorulmadı halin hatırın
Ne büyükmüş çileye aşkın
Bu günüdanda karanlık yarının
Sen uslanmazmısın? Serseri çilekeş!

Yarınsız umutlar

Bir tutku, bir hayal, bir umut
Kılınıyor yine kıvılcımlar
Bir insan, bir dünya ve bir hayat
Musalla da cenaze, düşler kılınıyor

Son söz, son kelime ve son kıvılcım

Zalim gecelerin pençesin de
Oyuncağım yine kırık, dökük
Nazlı sevgilinin
Narin ellerin de
Yaprağım yine soluk, kuru
Bir hayalim yine parça parça, lime lime

Nikah kıydım sigaranın külüne
Kurban olurdum gözlerinin isine

İşte karanlık, işte yıldızlar ve yine sabah
Tarifsiz ıstırapların koynun da
İşte sevgili, işte ölüm ve dilde eyvah!
Hatıralarsa hayallerin koynun da
İşte yine gecenin üçüyüm
Derbeder gönül’ün derbeder kaldırımların da

Kaldır gözlerini gözlerimden
Duaların ümidsiz dudaklarında kal!
Gecen zindan,ömrün mahpus!
Beni yaşa düşün ve şimdi sus!

Papatyalar çoktan göçtü
Şimdi ne gül var,ne çiğdem!
Rüyalar bile suskun!
Hayaller suskun!
Nerde kaldın bahar!
Bu kış ne kadar da uzun!

Bir yerde karınca mı ezildi?
Onu ben ezdim! .
Suçluyum ezelden! .
Ölenlere sebep benim.
Ayrılıklara sebep ben!
Ben bahtsızım! .