Namert elin tespihine
Dane olup dizilmeyiz
Hakkı haykırıp yüzüne
Korkup geri çekilmeyiz
Arkamızdan iş çevirdi
Düşünürüm kendim bazen geceler
Hayatım zamanım boşa gidiyor
İsli alevlerden tüten bacalar
Ateşim dumanım boşa gidiyor
Kaç ocaklar yıkıldı kaç umut söndü
Gördük duyduk söyle budamı yalan
Hayaller bitti bak, gerçeğe döndü
Aldık sattık söyle budamı yalan
Bitmedi ne ticaret ne tacirleri
Neyime benim bütün bu olanlar
Benim bu düzende tuzum kurudur
Ağlayarak gözüne kan dolanlar
Onlar da Allah'ın garip kuludur
Mevla bana verdi köşkü sarayı
Elim kolum tutmaz oldu hünkârım
Cihana darıldım ben, bundan sonra
Geçti ezel bahar, şimdi kıştayım
Takatim yok yoruldum, bundan sonra
Kula kulluk yoktur benim ahdımda
Bulutum diyorsun damla görmedik
Sen hiç coşup çağlamadın bir defa
Yüreğim yanıyor dedin sezmedik
Üzülüpte ağlamadın bir defa
Kiminin yarası sırdır bilinmez
Kaç kez ölçüp biçip tarttım
Ulan ben nasıl cahilim
Bala yine tuzu kattım
Ulan ben nasıl cahilim
Hırka değil üstündeki
Ey mahur bakışlı güzel
Gözlerin cihana değer
Kaşları nakışlı güzel
Saçların nihana değer
Sohbetin var inci mercan
Hiçbir tarih inkar edemez hakkın
Destanlar şahısın sen Çanakkale
Hürriyete en büyük senin katkın
Destanlar şahısın sen Çanakkale
Sararken dört koldan düşman ülkeyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!